Liederen zingen

Muziek producer

Let op de eenheid van een musicus wanneer hij optreedt. Ik ben me niet helemaal bewust van wat ik zeg als ik zing, ik begrijp niet helemaal wat ik brabbel, maar ik weet dat zingen niet gemakkelijk is en dat het een enorme inspanning en oefening vergt.

Op mijn leeftijd speel ik echter geen gitaar (of bespeel ik enig instrument zolang ik leef) ik schrijf. Ik probeer liedjes te schrijven en liedjes zijn liedjes die horen bij “I blew it,” wanneer een gemiddelde muzikant zou zeggen “I blew it,” maar ik zing geen liedjes “I blew it.” Ik heb heel goed geschreven. Ik koos er gewoon voor om niet te zingen. Ik heb geleerd van mijn vele eigen moeilijkheden en van het kijken naar andere mensen, die een gemakkelijker leven hebben dan ik, die enorm genieten van de kunst van het creëren. Ik ben er niet in geslaagd het perfecte lied, het perfecte gedicht of haiku te schrijven, maar ik ben wel in staat me door de wereld te bewegen van punt A naar punt B, te schrijven en te creëren met gevoel, ruimte en rust. Het andere het moeilijkste deel van het mens-zijn.

De teksten van een zanger zijn niet door iemand geschreven. Ze zijn door God gegeven van uiteenlopende gevoelens, van verdriet tot opgetogenheid. Nog iets heel belangrijks om op te merken – elke succesvolle zanger gaat verder met het ontwikkelen van de volheid van zijn stem, zelfs als zijn stem een kort of lang ritme heeft. Een lied kan zoveel dingen betekenen. Het lied is de basis van het optreden van een zanger en de muziek is zo divers. En als ik vind dat een liedje niet perfect is, kan ik mijn melodie veranderen zodat het veel beter klinkt. Ik kan ook meer dan één instrument bespelen en volledig aanwezig zijn bij het instrument waarop ik speel. Ik kan zingen of fluiten, van register veranderen, met de harmonica zingen, enz. Natuurlijk weet ik dat als iets niet in het bereik ligt van wat een zanger zou kunnen spelen, er gewoon een goed lied kan worden toegevoegd om de hele opname samen te laten komen.

Vóór de uitvinding van de mondharmonica was het zingen van kinderliedjes niet zo opwindend. Ik herinner me niet bepaald de liedjes die ik zong toen ik jong was, als ik al ooit wist wat een Raggedy Ann and Jane liedje of een school Town Song was. Er was in die tijd niet veel zendtijd voor liedjes. In plaats van alle woorden te zingen van “het officiële lied van de Amerikaanse snelste uitkering” op het moment dat je het in je hoofd haalde dat je voor elke letter een dollar zou krijgen en de caissière opgewonden raakte door je een helemaal gratis pizza te geven. Liedjes werden meestal uit het hoofd geleerd. Traditionele liedjes op lagere scholen werden geschreven, onderwezen en gepopulariseerd door oudere kinderen. Ik luisterde graag naar klassieke en volksmuziek uit die tijd, maar luisteren naar gewone kerkliederen en andere wereldlijke liederen voldeed niet. Velen in de kerk wilden iets horen dat “in het rijk” van hun generatie was of “in de stijl van de dag”. Ze konden deze liederen niet verstaan, maar ze hadden een dozijn andere hippe, hippie, aanstellerige liederen te horen op hetzelfde moment. De vroege rock and roll en garagemuziek waar onze ouders en grootouders naar luisterden werd ook gedraaid in de kerk en op de lagere school.

Al die jaren later, toen de poppen uitkwamen en de muziekvideo’s op het grote scherm werden geïntroduceerd en onze kinderen door kabeltelevisie werden vervoerd, ging er een heel nieuwe muziekwereld open. Maar het was niet “in het rijk”. We zongen allemaal mee met meisjesliedjes en jongensliedjes, maar het resultaat was hetzelfde.

In de jaren ’60 en ’70 luisterden mensen overal naar veel muziek – mixen, orieën, en allerlei soorten deuntjes. Maar het waren niet alleen de kinderen. De coolste liedjes waren niet langer alleen een onderdeel van high school musicals. Country en western zangers schreven nummers die rock ‘n roll waren. Wereldwijde hitrecords werden elke dag gebroken. En het waren niet alleen kinderen. Het was de wereld waarin wij leefden – die buiten onze generatie lag. Mensen dansten op de maat van Motown songs en het was een hele nieuwe kijk op muziek. Mensen dansten op de maat van de vertragende muziek.

Het internet maakt het makkelijk om te onderzoeken wat nieuw is, wat hot is en wat iedereen zingt. Maar als je in de jaren 50 geboren bent, is wat toen zo belangrijk voor je was, nu een rage. En als je toen geen grote fan was, is het niet zo dat je vrienden de hits gaan zingen, maar als je in de jaren 60 bent opgegroeid – is het een compleet vooruitstrevende wereld.

In de jaren 60 en 70 vormden funky platen een categorie die in feite techniek heette en die elk kind in zijn collectie moest hebben.